หนึ่งหน้ากระดาษ

ข้อมูลเบื้องต้น

หนึ่งหน้าบันทึก ที่อาจทำให้คุณเปลี่ยนมุมมอง ลองอ่านและเปิดใจรับสักนิด เพื่อตอบรับทุกความรักที่แม่ส่งมาให้คุณ

เนื้อเรื่อง

เช้าวันที่อากาศสดใส เสียงนกร้องประสานเสียงแว่วมาแต่ไกล ราวกับกำลังร้องเพลง ต้อนรับรุ่งอรุณแสงอบอุ่นของดวงอาทิตย์ยามเช้าลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาภายในห้องๆ หนึ่ง ในห้องนั้น 'แม่' กำลังลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับความรู้สึกอ่อนแรง...ความเจ็บปวดที่แทรกผ่านทุกส่วนของร่างกายทำให้นึกอยากหลับตานอนแน่นิ่งไปซะให้รู้แล้วรู้รอด เมื่อกวาดสายตามองไปรอบๆ ถึงได้รู้สึกว่า สถานที่ที่นอนอยู่นั้น ไม่ใช่ที่ที่คุ้นตาเลยสักนิด...

นางพยาบาลสาว เดินเข้ามาเปิดม่านให้กว้างขึ้นเพื่อรับแสงอรุณพร้อมรอยยิ้ม ในขณะที่เธอยิ้ม มีแววแห่งความแสดงความยินดี และแล้วร่างเล็กๆก็ถูกนำมาวางไว้ในอ้อมแขนของแม่...

ร่างที่ไม่โตไปกว่าลูกแมวสักเท่าไหร่ถูกห่อด้วยผ้าอ่อนนุ่มอย่างเรียบร้อย นอนหลับใหลอยู่ในอ้อมแขนของแม่อย่างมีความสุข ทันทีที่ได้เห็น ราวกับว่าแม่ได้เกิดใหม่อีกครั้ง ความเจ็บปวดที่เคยทำให้รู้สึกทรมานหายไปอย่างน่าอัศจรรย์ หรือว่าร่างเล็กๆนี้เป็นยาวิเศษที่เยี่ยมยอดที่สุดเท่าที่มีอยู่ในโลก น้ำตาแห่งความปีติไหลรินออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ยิ่งพยาบาลคนสวยพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความยินดีว่า

“ยินดีด้วยนะคะ ได้ลูกสาวค่ะ เป็นเด็กที่แข็งแรงมากเลยนะคะ”

 ในนาทีนั้น สิ่งเดียวที่แม่พูดได้ คือคำขอบคุณ แม่จ้องหนูทั้งเช้า ใช้เวลานั่งมองลูกสาวตัวเล็กอย่างไม่รู้จักเบื่อ หนูรู้รึเปล่า ว่าในวันนั้น ไม่ได้เป็นแค่วันเกิดของหนูเพียงอย่างเดียวนะลูก แต่มันเป็นวันที่เราสองคนเกิดขึ้นมาพร้อมๆกัน นับตั้งแต่ที่แม่ได้เห็นหน้าหนู พ่อมาเยี่ยมเราสองคนในตอนบ่าย และพวกญาติๆมาในตอนเย็น ทุกคนดีใจมากที่ได้รู้ว่าหนูแข็งแรง แต่คงไม่มีใครที่จะดีใจเท่ากับแม่

...ตั้งแต่ได้รู้ตัวเองว่ามีหนูเกิดขึ้นมาในตัวของแม่ หนูรู้ไหมว่า แม่กังวลไปกับทุกๆสิ่ง แม่กลัวว่าจะทำอะไรผิดพลาด กลัวจะทำให้หนูเจ็บ กลัวว่าถ้ากินอะไรที่ชอบแต่หนูไม่ชอบอาจจะทำให้หนูเป็นอันตราย ตลอดเก้าเดือนแม้ว่าแม่จะต้องทนกับการทำในสิ่งที่ไม่คุ้นเคย ต้องทนกับการเคลื่อนไหวช้าๆและน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นจนแม่ปวดไปทั้งตัว ถึงอย่างนั้น แม่ก็ยังยินดี และยิ่งดีใจที่สุดในวันนี้ เพราะสิ่งที่แม่ทำ ทำให้หนูลืมตาดูโลกอย่างแข็งแรง แม่ไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อนในชีวิต แม่ยิ้มกับคุณยาย ขอบคุณในทุกสิ่งที่คุณยายทำเพื่อแม่ เพราะวินาทีนี้ แม่เข้าใจแล้วว่า ความรู้สึกของคุณยายในตอนนั้นคงไม่ต่างจากวินาทีนี้ที่แม่ได้มีหนู ได้ชื่นชม ได้กอดให้สมกับที่เฝ้าคอยมาถึงเก้าเดือน…

แม่ไม่รู้ว่าตัวเองจะเป็นแม่ที่หนูคาดหวังได้มากแค่ไหน จะทำตัวเป็นแม่ที่ดีหรือแม่ที่ต้องทำให้หนูทุกข์ใจ แต่ถ้าหากว่าวันใดวันหนึ่ง หนูได้อ่านบันทึกหน้านี้ ขอให้หนูรู้ไว้เถอะว่า ทุกสิ่งในชีวิตของแม่ แม่ยกให้หนูจนหมดแล้ว หนูไม่จำเป็นต้องขอบคุณแม่สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างอย่างที่ลูกคนอื่นๆทำ แม่ต่างหากที่ต้องขอบคุณหนู เพราะหนูทำให้แม่เข้าใจว่า...การที่เราได้รักใครสักคน ได้รับรู้ความรู้สึกของคำว่าแม่ มันคือสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของแม่แล้ว

ขอบคุณนะจ้ะ ลูกสาวตัวน้อยที่ยังคงหลับใหลของแม่